Navigation

op de vrije markt...

Vorige week werd duidelijk dat Tellegen aan de Hoofdstraat naast scooters en brommers geen fietsen mag verkopen. De Stentor maakte melding van gemeentelijk beleid dat toeziet op het aantal fietsenhandelaren in het dorp. Omdat ik mijn ogen amper kon geloven, informeerde ik bij de gemeente of de berichtgeving correct was.

En dat blijkt inderdaad zo te zijn. Omdat het pand van Tellegen geen winkelbestemming heeft, is er een ontheffing verleend voor uitsluitend de verkoop van brommers en scooters. Nu wil Tellegen ook fietsen gaan verkopen en dat wil de gemeente niet toestaan omdat het gezag vindt dat er al genoeg fietsenverkopers in het dorp zijn.

Dat de gemeente strikt omgaat met de bestemmingsplannen vind ik een goede zaak. Bestemmingsplannen zijn er niet voor niets en het is goed dat de gemeente niet voor alle activiteiten de bestemming wil aanpassen. Ik had mij ook heel goed kunnen voorstellen dat de gemeente geen verkoop en reparatie van brommers en scooters had toegestaan. Daar had Tellegen zich dan bij neer moeten leggen. De gemeente heeft echter de angst uit de buurt voor overlast naast zich neergelegd en Tellegen toestemming gegeven om de knorrende tweewielers te verkopen.

Dan vind ik het vervolgens absurd dat de gemeente op economische gronden niet toestaat dat er ook fietsen worden verkocht. Het ingrijpen in de vrije markt is niet meer van deze tijd. Terwijl de liberale Eurocommissaris Neelie Kroes en de NMa prijsafspraken en fusies op een goudschaaltje wegen en er ook op andere terreinen alles aan doen om de concurrentie te maximaliseren, knijpt de gemeente de handremmen dicht.

Het wordt nog wonderlijker als je bedenkt dat Tellegen alles zou mogen verkopen als hij een paar deuren opschuift naar het pand van de voormalige fietsenhandel Horst. Juridisch zal de redenering van de gemeente wel kloppen, maar het is een beslissing van niks. Of je kiest ervoor als gemeente om detailhandel toe te staan, eventueel met restricties ten aanzien van geluid- en andere hinder, en laat je de ondernemers hun werk doen: ondernemen. Of je kiest ervoor om niet af te wijken van het bestemmingsplan omdat je bijvoorbeeld vindt dat er genoeg winkelpanden zijn of omdat je die specifieke activiteit niet in die buurt wil. Beide keuzes zijn duidelijk en volstrekt verdedigbaar. Maar dit soort halve keuzes op basis van achterhaalde marktordenende argumenten uit de krochten van de historie waarin ook de prijzenwet en vestigingswet floreerden, zijn echt niet meer uit te leggen aan de burgers. De gemeente zou moeten weten dat haar burgers consumenten zijn en consumenten zijn gebaat bij zoveel mogelijk concurrentie.