Navigation

Ziekenhuisuniform...

In het Volkskrant Magazine van afgelopen weekend schrijft Martin Bril over zijn haat tegen zijn kamerjas. Die kamerjas had hij aan in het ziekenhuis tijdens zijn kankerbehandelingen. Het liefst zou hij het ding wegsmijten, maar dat durft hij niet. Hij is bang dat de kanker weer terugkomt. Ook durft hij de jas niet weg te geven aan een goed doel, want hij is bang dat iemand in een ver land er kanker van krijgt.

Dit artikel schudde mijn bedenkingen tegen het fenomeen kamerjas weer eens grondig wakker. Brils interessante ontboezemingen brengen mij ertoe de mensheid te waarschuwen tegen dit foute kledingstuk.

Ik kom ook nog wel eens in het ziekenhuis en verbaas mij altijd aan de parade van kamerjassen die daar aan je voorbij trekt. Op de behandelafdelingen, in het restaurant, in de rookruimtes, op de gangen, in de dagverblijven, ja zelfs buiten op de balkons: overal lopen schuifelen mensen in hun pyjama met daaroverheen een kamerjas. Voor mij is het onbegrijpelijk dat je rondloopt in een kamerjas en zoek al jaren naar een verklaring voor dit fenomeen.

Wie in het weekend lang in pyjama blijft lopen, weet dat je daar lui en lamlendig van wordt. Dan maakt het niet uit of je ziek of gezond bent. Een pyjama en kamerjas trekken alle energie uit je lichaam en zijn de pest voor je goede humeur. En bovendien loop je toch echt voor gek. Als dat thuis al zo is, hoe moet het dan wel niet voelen als je een ziekenhuis verblijft?

Mij is altijd geleerd dat ik mij altijd moest aankleden. Of ik nou als patiënt rondloop of in bed lig. Overdag heb je normale kleding aan. Ook als ik aan slangen of infusen lag, droeg ik mijn dagelijkse kleding. In een ziekenhuis hoef ik namelijk niet door mijn kleding te laten zien dat ik ziek ben. Sterker nog: ik laat liever zien dat ik er niet bijhoor en zo snel mogelijk naar huis wil. Door mij aan te kleden, voel ik mij een normaal mens en houd ik mijn eigenwaarde. Dat doet mij goed en geeft mij extra energie. Het is ook goed verklaarbaar.

De mens kent globaal twee leefstadia: overdag jagen en verzamelen en ´s nachts slapen. Door je ´s morgens te douchen en aan te kleden, breek je met de nacht en ga je over in het stadium waarin je actief bent. Door in een pyjama met kamerjas rond te blijven lopen, gaan dag en nacht in elkaar over en verstoor je de eigen energiebalans en het gezonde dag- en nachtritme. Bovendien etaleer je de eigen ellende en kom je niet los van het ziek zijn. Dat lijkt mij erg slecht voor je psychische gesteldheid.

Als je als patiënt wél kan koffiedrinken in het ziekenhuis restaurant dan kun je toch ook onder de douche stappen en kleding aantrekken? Waarom loopt de grote massa in de ziekenhuizen er dan zo onelegant en treurig bij? Die vraag houd mij al decennia bezig. Telkens als ik in het ziekenhuis ben, zoek ik naar verklaringen. Is het een gemakzuchtige overgave? Is het een sociaal signaal: ´kijk mij eens ziek zijn´? Is het een ´wij´ gevoel: de kamerjas als ziekenhuisuniform?

Tot op heden heb ik het antwoord nooit gevonden. Ook de verpleging heeft mij nimmer een afdoende verklaring kunnen geven. In het ziekenhuis wordt meestal hard gelachen als ik de vraag stel over de kamerjassenparade en mij er vervolgens zwaar tegen afzet.

Nu ik de column van Bril heb gelezen, is het mij echter duidelijk: het moet maar eens afgelopen zijn!

De kamerjas trekt niet alleen IN het ziekenhuis alle energie uit de mens, maar gijzelt de eigenaar blijkbaar ook nog als er niets meer aan de hand is. Kortom: kamerjassen zijn producten van zwarte magie... ze moeten zo snel mogelijk verboden worden!