Navigation

Fenomenale film...

Als Corine en ik twee of drie keer per jaar naar bioscoop gaan, is het veel, maar deze maand verbreek ik alle records.

Begin deze maand zagen wij al Mongolian Pingpong. Een prachtige film (105 min.) over een aantal jongetjes dat zich ontfermt over een pingpong bal. Ze hebben geen idee wat het is en daardoor wordt het balletje een bijna magisch bezit. De film bevat mooie beelden van het leven op de steppe (soms heerlijk knullig gemonteerd), is humoristisch en zeer interessant voer voor sociologen en psychologen. Hoe een pingpong bal kan leiden tot ruzies, status en teleurstellingen. Een echte aanrader: 8,5

Daarna bekeken we Buddha's Lost Children over een ex-kickboxer in Thailand die zich als boeddhistische monnik zich ontfermt over kinderen die verwaarloosd dreigen te worden of al op straat leven. De film (97 min.) is gemaakt door de Nederlander Mark Verkerk en bevat ook schitterende en ontroerende beelden, maar we kwamen er met gemengde gevoelens vandaan. Is dit de methode om kinderen op te vangen. Natuurlijk zijn ze beter af dan als straatkind, maar ook hier kleven grote nadelen aan die in de film niet echt worden belicht. Een 7 voor de mooie en ontroerende beelden.

Terwijl Corine in Toscane verblijft, zag ik vanavond Into Great Silence. Een fenomenale documentaire van twee uur en veertig minuten met slechts een paar minuten tekst. Verder uitsluitend achtergrond geluiden.

Filmer Philip Gröning volgde zes maanden de monniken van de kartuizerorde in het klooster La Grande Chartreuse in Grenoble. De kartuizerorde is de meest gesloten orde van de Rooms-Katholieke kerk. In het klooster mogen geen dialogen worden gevoerd. Men mag uitsluitend mediteren en voordrachten houden en zingen tijdens de mis. Spreken mag alleen tijdens de wekenlijkse wandeling. Dat levert dan wel mooie beschouwende teksten op. Tijdens een gesprek tussen de monniken of ze wel of niet de traditie moeten voortzetten om hun handen te wassen voor de kerkdienst komen er teksten langs als: "Ik vergeet nooit om mijn handen te wassen, maar om mijn handen vuil te maken voor het wassen" en "Als we onze symbolen afschaffen dan raken we gedesoriënteerd". En dan de teksten van de oude monnik die op het einde van de film wat filosofeert over de godsdienst en de dood: "waarom moet je bang zijn voor de dood als ieder mens dat moet ondergaan?" en zijn voornaamste reden om te geloven "zonder geloof heeft het leven geen zin". Interessante teksten om na de film onder het genot van een fles mooie wijn over door te praten.

Into Great Silence is een absolute aanrader! Gröning maakt meesterlijk gebruik van het bestaande licht en stapelt het ene schitterende sfeerbeeld op het andere. Illustratief voor het prachtige gebruik van bestaand licht is bijvoorbeeld een donker schemershot van een seconde of tien. Rechts in beeld is een waterval. Links is het beeld donker. Ineens licht links in beeld één van de witte gebouwen op, vervolgens een ander gebouw en direct daarna een derde gebouw. Voordat je je kunt afvragen waar dat licht vandaan komt, zie je een auto over een onzichtbare kronkelweg rijden. Ook in het klooster heeft de filmer uitsluitend gebruik gemaakt van het bestaande licht.

De film is een aaneenschakeling van sfeerbeelden en het is onmogelijk om de mooiste te noemen. Voor mij sprongen een aantal scenes in de kerk, de vegende kappers en de scene waarbij een oude zeer magere monnik wordt ingesmeerd met zalf eruit.

Tijdens een op mijn hilarisch overkomende scene waarbij een monnik de katten roept om te voeren, moest ik zelfs denken aan de absurdistische sketches van Jiskefet.

Een punt van kritiek betreft de scenes die zijn geschoten met een Super 8 (mm) camera. Dat levert niet scherpe beelden met heel veel korrel op. Ik kan niet plaatsen waarom Gröning die tussen de kwalitatief hoogstaande beelden (geschoten met een Sony HD Cam en een 35 mm filmcamera) heeft gemonteerd. In het begin dacht ik dat het uitgesneden beelden waren om macro's (close ups) te simuleren, maar de film bevat ook schitterende hoogwaardige close ups en hij heeft ook groothoek opnames met die camera in de film gemonteerd. De andere mogelijke reden, die tijdens het kijken in mij opkwam, was dat het zwaar bewerkte opgelichte beelden zijn die daardoor korrelig zijn geworden. Ook dat is niet waar want er zitten schitterende hoogwaardige beelden in de film die in het donker zijn gemaakt én er zitten zeer slechte Super 8 scenes tussen die bij daglicht zijn gedraaid. Ik kan de keuze voor de Super 8 scenes niet plaatsen en die hadden er wat mij betreft uit gemogen. De film was daar duidelijk nog beter van geworden.

Hoe dan ook... ik raad iedereen iedereen met een voorliefde voor mooie beelden aan om deze film in een grote 162 minute durende doodstille zaal op groot scherm te gaan bekijken, daar kan de dvd niet aan tippen! Deze magnifieke film krijgt van mij een dikke 9,5!