Boerenwijsheid is zo gek nog niet... (medio 2003)
Komt een echtpaar de winkel binnen. Een kleine man onder een grote pet met daarop een speldje van een vierspan paarden. In zijn beste Nederlands, met een zwaar accent uit het randmerengebied of Overijssel, vraagt de man of ik ook boeken heb over paarden - het was te verwachten.
'Uiteraard hebben wij enkele boeken over paarden. Bijvoorbeeld een Duits boek uit de jaren dertig met schitterende foto's.' Die wilde hij dan wel zien. Ik pak Das Heiligtum der Pferde (Rudolf G. Binding) van de plank en overhandig het hem.
Teleurgesteld bladert hij erdoor. "Doar stoan geen koets'n in", zegt hij vertwijfeld in dialect. De emoties blokkeren het Nederlands. Nadat ik hem vertel dat we helaas geen boeken over koetsen hebben, maakt hij aanstalten om de winkel te verlaten. Op weg naar de deur verontschuldigt hij zich in half Nederlands. "D'r bin bijna nergens boek'n te kriegen over rijtuigen. Ja wel nieuw... Maar als ik dan langs zo'n inrichting zoals dit kom dan goa ik toch effetiens binnenkieken of ze me kunnen helpen." Terwijl hij de winkeldeur opent, zeg ik op verontschuldigende toon dat "ook deze inrichting hem helaas niet kan helpen." Als de deur met een ferme klap achter hem dichtvalt, bedenk ik dat die boerenwijsheid nog zo gek niet is. Zonder het zelf te beseffen heeft deze man het antiquariaat op zijn juiste waarde geschat.
